سگویت چیست؟ – بررسی مزایا و حواشی Segwit در بیت کوین

سگویت ( Segwit ) یکی از آپدیت‌هایی است که در سال ۲۰۱۷ بر روی بیت کوین اعمال شد. این آپدیت توانست بسیاری از نقایص بیت کوین را برطرف کند. از جمله این نقایص می‌توان به عدم انعطاف پذیری تراکنش‌ها و حجم کم بلاک‌های بیت کوین اشاره کرد.

با این حال، توسعه بلاک‌های بیت کوین به Segwit به راحتی انجام نشده است. توسعه دهندگان بیت کوین در مورد آپدیت‌های این شبکه محتاط عمل می‌کنند. اما باید این نکته را در نظر داشته باشید که بیت کوین، تغییراتی را که در جهت بهتر شدن آن اجرا شود؛ می‌پذیرد.

بیت کوین برای اجرای نقش یک ارز همه گیر، باید کاملا بدون عیب باشد. به عبارتی، جایی برای خرابی شبکه یا اختلال در تراکنش‌های روی آن وجود ندارد. همین عامل باعث می‌شود که توسعه دهندگان آن در مورد آپدیت‌های آن بسیار ملاحظه کار باشند. در ادامه این مقاله قصد داریم در مورد سگویت و نقش آن در بهبود بیت کوین و همچنین جنجال‌ها و حواشی آن صحبت کنیم.

سگویت ( Segwit ) چیست و چرا اهمیت دارد؟

سگویت ( Segwit ) در واقع نوعی آپدیت بر روی بلاک‌های بیت کوین جهت مقابله با محدودیت‌های آن است. در سال ۲۰۱۷ بر روی بلاک ۴۸۱۸۲۴ بود که این آپدیت برای اولین بار فعال شد. بنابراین از آن به بعد، بلاک‌های Segwit، مشکلاتی از قبیل کمبود فضا برای ذخیره اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را نداشت. مشکلی که پیش از این در تعداد زیادی از تراکنش‌ها و اجرای آن اختلال ایجاد کرده بود.

در اوایل شروع کار، بسیاری از ماینرها از این آپدیت پشتیبانی نمی‌کردند. همین عامل باعث شده بود تا ماینرها در تلاش برای مسدود کردن بلاک برای ایجاد یک هارد فورک باشند. با این حال، اقبال عمومی از این آپدیت و مزایای زیادی که داشت؛ باعث شد تا توسعه دهندگان بیت کوین، از طریق نودها ( Node ) از ماینرهای خاطی رد شوند و اجازه تایید تراکنش را به آن ها ندهند.

این آپدیت در واقع یک لحظه تاریخی در صنعت بیت کوین بود. سگویت به تمام اقشار جامعه نشان داد که بیت کوین یک ارز دیجیتال کاملا غیرمتمرکز است و عدم تمایل تعدادی از افراد، نمی‌تواند منافع عموم را به خطر بیندازد.

سگویت چگونه کار می‌کند؟

هدف اولیه سگویت افزایش فضای بلاک‌های شبکه بیت کوین نبود؛ بلکه هدف اصلی آن افزایش انعطاف پذیری تراکنش‌ها بود. به عبارتی، قبل از آن، در صورتی که یک کاربر یک تراکنش را درون بلاک شبکه ویرایش می‌کرد؛ شناسه تراکنش به طور کامل تغییر می‌کرد. این عامل باعث می‌شد که یک تراکنش کاملا جدید در بلاکچین ایجاد شود و بنابراین زمان و فضای بسیاری زیادی را هدر می‌داد.

با روی کار آمدن Segwit، امضای تراکنش‌ها در بخش جداگانه‌ای از خود تراکنش ذخیره می‌شد. بنابراین هر تغییری که کاربر ایجاد می‌کرد؛ در بخش امضای تراکنش اعمال می‌شود و تراکنش اصلی دست نخورده باقی می‌ماند. این آپدیت باعث می‌شود تراکنش ها انعطاف پذیرتر باشد و حجم کمتری از هر بلاک اشغال شود.

در بلاک‌های قبل از سگویت، امضای تراکنش‌ها بیش از ۶۰ درصد هر بلاک را اشغال می‌کرد. همچنین حجم کل هر بلاک معادل ۱ مگابایت بود. با افزودن این اسکریپت به هسته اصلی بیت کوین، امضای تراکنش از داده‌های اصلی جدا شد. بنابراین حجم کل بلاک افزایش یافت. در حال حاضر هر بلاک جدید معادل ۴ مگابایت فضای ذخیره سازی دارد.

مزایا و حواشی سگویت

به عنوان یک تجربه عملی، سگویت باعث شد تا جامعه گسترده‌تری در مقابل ماینرهای خودخواه ایستادگی کنند. بنابراین با عدم پذیرش بلاک‌های اولیه، ماینرها مجبور بودند آپدیت جدید را در دستگاه‌های خود اعمال کنند. این خود نشان داد که تئوری ساخت بیت کوین که بر پایه اعتماد عمومی بود؛ همچنان پابرجا است.

افزایش قدرت نودها ( Nodes ) در مقابل ماینرها ( miner )

سافت فورک ( Soft Fork ) ایجاد شده توسط کاربران، نشان داد که قدرت نودها در شبکه از ماینرها بیشتر است. ماینرها با سخت افزارهای گران قیمت خود، در این آپدیت تنها ابزای جهت تایید و نگهداری شناسه تراکنش‌ها در دفتر کل توزیع بلاکچین بودند. این آپدیت، بزرگترین آزمایش برای تئوری غیرمتمرکز بودن بیت کوین بود که تاثیرات مطلوبی داشت و ماینرها را مجبور به پذیرش فورک کرد.

با این حال نمی توان از عوارض جانبی این آپدیت چشم پوشی کرد. ماینرها ابتدا از یک اکسپلویت ( Exploit ) به نام Asicboost جهت افزایش راندمان استخراج استفاده می‌کردند که با این آپدیت در تضاد بود. همین عامل باعث شد حجم عظیمی از ماینرها از چرخه استخراج خارج شوند. تقریبا یک سال طول کشید تا پشتبانی شبکه با ماینرها دوباره به بالای ۵۰ درصد برسد.

آپدیت تپ روت ( Taproot ) و کسب تجربه از سگویت

در سال ۲۰۱۷ اصلا مشخص نبود که نتیجه سگویت چه خواهد بود. تقابل سازی ماینرها و نودها باعث شد که یک شکاف عظیم در جامعه کریپتوکارنسی ایجاد شود. توسعه دهندگان از تجارب قبلی استفاده کرده و برای آپدیت‌های آینده با برنامه بهتری عمل کردند.

به عنوان مثال، آپدیت بعدی که در سال ۲۰۲۱ اجرا شد؛ تپ روت ( Taproot ) نام داشت. برای اجرای این آپدیت علاوه بر رای گیری بین کاربران، از یک سیستم رای گیری بین ماینرها نیز استفاده شد. در این روش، هر بلاک استخراج شده توسط استخر ماینینگ که از تپ روت پشتیبانی می‌کند؛ یک رای مثبت برای این آپدیت در نظر گرفته شد.

این روش رای گیری، ماینرها را با نودها همراه می‌کند و از ایجاد اختلاف بین آن‌ها جلوگیری می‌شود. به نظر می‌رسد که توسعه دهندگان بیت کوین قصد دارند در آینده نیز یک فراخوان برای آپدیت جدید ایجاد کنند. اما اینکه آیا مکانیسم این فراخوان مشابه با تپ روت ( Taproot ) خواهد بود؛ همچنان مشخص نیست.

اجرای بهتر لایه لایتنینگ ( Segwit ) با سگویت

اگرچه این آپدیت با بحث و جدل‌های زیادی همراه بود؛ با این حال مزایای آن همچنان ادامه دارد. یکی دیگر از این مزیت‌ها، اجرای بهتر شبکه لایتنینگ ( Lightning ) بر روی بیت کوین است. لایتنینگ با ارائه روش‌های پرداخت فوری بدون نیاز به تایید در بلاکچین، بیت کوین را برای افراد عادی در دسترس‌تر کرده است.

بدون Segwit امکان ایجاد لایه‌های پرداخت فوری مانند لایتنینگ ممکن نبود. با استفاده از آپدیت حتی می توان لایه‌های دیگر از جمله قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ( DApp ) و لایه‌های ویژه دیگری را نیز به شبکه بیت کوین اضافه کرد.

سخن پایانی

آپدیت سگویت قابلیت‌های جدیدی را به بیت کوین اضافه کرد. یکی از این قابلیت‌ها امکان پرداخت‌های فوری با استفاده از لایه لایتنینگ بود. همچنین، برخی از آلت کوین‌های کاربردی و اساسی که تاکنون بخش قابل توجهی از کاربران قراردادهای هوشمند را به خود اختصاص داده بودند؛ ممکن است با استفاده از این لایه به بیت کوین اضافه شوند.

علاوه بر آن، با فعالسازی لایه Taproot می‌توان انتظار داشت که کاربردهای بیت کوین نسبت به سالیان گذشته بسیار بیشتر شود. همه این مزایا تنها به یک دلیل اتفاق افتاده است و آن هم Segwit نام دارد.